087–Kutsal Şehir
Çevirmen: Merkanovels
Sakin bir ışıkla sarılmış bir şehir.
Kutsal bir bariyer tarafından korunan kutsal bir şehir.
Bu, uzun yıllar süren zorlu çalışmalarla geliştirilen yüksek seviyeli bir savunma bariyeriydi. Bu bariyer, davetsiz yabancıların girişini engelledi ve şehri bin yıldan uzun süre korudu.
Gerçekten vatandaşların dualarının somutlaşmış haliydi.
Şehrin doğal ışığının düzenlenmesine olanak sağlayan güneş ışığını bile engelleyebilirdi. Bundan dolayı öğleden sonra daha parlak ve geceleri daha karanlıktı.Bariyerin içindeki sıcaklık çoğunlukla yıl boyunca sabitlenmişti, yazları hoş bir serinlikte ve kışları ise ılık olarak yaratılmıştı. Ve izole edilmiş tarım arazileri sayesinde yıl boyunca her mevsim mahsulünü hasat edebiliyorlardı.
Hiç kimsenin açlık çekmediği bir cennet.
Her çocuğa eşit eğitim verilip, her vatandaş istihdam ediliyordu.
Bir yasa ve uyum cenneti.
Kutsal İmparatorluk Ruberion’un Kutsal Şehir Ruberius bu şekildeydi.
Hinata, Büyük Kutsal Oda’ya giden yolda yürüdü.
Onu saran yumuşak sıcaklık, fırtınalı olan kalbini yatıştırmış gibi görünüyordu.
Bu ülke çok zengindi.Sokaklarda uyuyan veya aç olan kimse yoktu. Herkese, ilgi alanına göre bir rol verilirdi. Sabah çanı sesine uyanırlar ve gün batımında ise uyurlardı. Üstün yeteneklere sahip olanlar, yetenekleri kendilerine oranla az olanlara yardımcı olurdu. Ve bu uyum vatandaşların mutlu yaşamlarının devam etmesini sağlardı.
Tanrı altında eşitlikçi bir ülke. Kutsal Şehir denilen bu gerçeklik, onun önünde açıldı.
Hinata yakınlardaki vatandaşların yüzlerine baktı.Hepsinin yüzlerinde huzurlu bir gülümseme vardı.
Fakat şehrin içine girdiğinde bir şeylerin yanlış olduğunu düşünmekten kendini alakoyamıyordu. O, Kutsal Şehir Ruberius’daki Büyük Katedral’den Ingracia Krallığı’nın Batı Aziz Kilisesine birkaç saniye içinde aktarılabiliyordu.
Bu iki şehir, büyük büyü devresi vasıtasıyla birbirine bağlıydı.
Ingracia’nın başkenti dünyanın en ileri şehriydi ve hem Konseyi hem de Özgürlük Derneğini/Birliğini barındırıyordu. Bundan dolayı, kilisenin öğretilerini orada yaymak için şehre doğrudan erişimin yaratılmasına öncelik vermişlerdi.
Yaklaşık altı yüz yıl önce Ingracia Krallığı ve Kutsal İmparatorluk Ruberion, aktarım büyüsü için bariyer büyüsünü değiştirdiler ve şehirleri birbirine bağlamaya karar verdiler.
Sonuç olarak,kutsal topraklardan ziyade, Ingracia Krallığı’nın içinde kilisenin karargahını kurma olanağına sahip oldular.
Ancak, Hinata, Ne Ingracia Krallığı ile ne de başka herhangi bir devletle savaşmak zorunda kalmayacak bir toplum yaratmaya çalışmak için kutsal şehrin daha ideal olacağını düşünüyordu.
O zayıfların güçlüler tarafından ezilmediği bir toplum için çabalıyordu.
Bununla birlikte, Ingracia Krallığı ve Kutsal İmparatorluk Ruberion’u çok uyumsuzdu. Ve bu onun rahatsız hissetmesine neden oldu.
Özgür şehir Ingracia ve Uyumlu şehir Ruberius; Gerçekten de birbirlerine tam zıt kutupdaydılar.
Ve rahatsızlığı sadece çocukların yüzlerine baktığında daha da şiddetleniyordu. Çocukların Büyük Kutsal Oda’nın bitişiğindeki okuldan gelen seslerini duyabiliyordu. Belki saat geç olduğundandır bilinmez ama birkaç çocuk çaresizce binaya doğru koşuyordu.Daha hızlı koşabilenler yavaş olanların elini tutuyorlardı.
Neredeyse hiç bir sorun yoktu. Ancak Hinata yinede de rahatsız oldu.
Ingracia da olsa ne olurdu?
Kilisenin yanında bir okul vardı. Bu yüzden çocukları sık sık dışarıda oynarken görürdü. Nasıl mıydı?
Sabahın ilk ışıklarında çocuklar evlerinden çıkarak öğrenmek için yüzlerinde bir gülümsemeyle okula giderlerdi. Çok yavaş olanlara ise bir şey öğretilmezdi. O sırada hızlı olanlar hakettiklerini aldıklarından dolayı gururlu bir ifadeye sahip olurlardı.
Ruberius’un çocukları gibi başkalarına yardım edecek olan bu çocuklara ne olurdu sizce?
Elbette ki hiçbiri dersi alamaz ve öğretmenleri tarafından azar işitirlerdi. Bu yüzden, öğrenmek isteyen herkes daha önce uyanmak zorundaydı.
Ancak bu önemsiz bir farktı.
Fakat nedense Hinata’nın rahatsızlığı geçmedi.
Farklı olan neydi?
Bu hızlı olanlar nazik mi değildi? Hayır, öyle değil. Daha yavaş çocukları görmezden gelseler de, onlarla dalga geçmezlerdi. Üstelik, yavaş çocuklar sadece koyun gibi gülüp geçerlerdi. Eğitmen tarafından bağırılırken bile eğlenirlerdi.
Ya Ruberius’ta nasıldı?
Çocukların hepsi aynı yüz ifadesine sahiplerdi.
Sakin bir gülümseme. Aynı hayattan bir beklentisi kalmamış yetişkinler gibi.
Ve bu ifadenin içerisnde terk etme hissi vardı, Hinata’nın hoşnutsuzluğunun nedeni de buydu zaten.
Slime Rimuru, çocukları önemseyerek dışavurduğu öfkesinden sonra, o buna dikkat etmeye başlamıştı. Tamamıyla bir saçmalık olsa da, Hinata istemdışı olarak onun sözlerinin üzerine kafa patlattı.
Ama Hinata bu düşüncelere aldırış etmedi. Yedi İlahi Bilge’nin karşısına böyle göze hoş gelmeyen bir şekilde çıkamazdı.
Geçen sefer, Hinata, Veldora’nın yeniden doğduğunu öğrendikten hemen sonra Canavarlar Ülkesi Tempest’ten bir rapor almıştı. Sonuç olarak, bilgeler onu çağırmış olsa da, bir şekilde onlar bir araya gelemedi.
Bunun üzerinden bir hafta geçti.
Bu arada ilk kez onların karşısına eğitmenleri olarak değil de Yedi İlahi Bilge olarak geçeceğini farketti. Geçen sefer Veldora’yı anlattığında, onları ilk kez birarada görmüştü. Daha önceleri, her birinden tek tek eğitimini alır ve bitirdikten sonra diğerine geçerdi.
Ve bir öğrenci olarak mezun olduktan sonra, emirlerini alırken onlarla hiç karşılaşmamıştı. Maksimum altı kişi aynı anda bir yerde olurdu.
İşte bu insanlar bu kadar garipti.
Bilinmeyen bir sebeple muhtemelen dünyayı dolaşıyorlardı. Durum buysa, o zaman Veldora’nın yeniden doğuşu düşündüğünden çok daha önemli bir olaydı.
Hinata kişisel olarak Veldora’nın saldırılarından hiçbir şekilde şaşkına dönmediğinden haberlere şaşkınlık duymadı ancak diğer ulusların tepkisine baktığında olayın önemini kavrayabiliyordu.
Bu yüzden muhtemelen Tempest gezisinin ertelenmesi doğru bir karardı.
Fakat insanlara çok yakın olan bir iblis lordunu görmezden gelemezdi.
Ve tehlikeli canavarların varlığı, acil olarak hepsini boyun eğdirmesi gerektiğinin altını çiziyordu.
Ancak, canavar olarak reenkarne olan bu Japon eleman, gerçekten kaldırılması gereken bir engel miydi?
Onların inancına göre, o şüphesiz kötü bir iblisti.
Öyleyse neden bu kadar çok kaybolmuş hissediyordu…?
Dahası.
(Anlıyorum, kaybolmuş hissediyorum, huh …) Hinata kendini yansıtıyordu.
Belirsiz hissetmek onun huyu değildi. Dolayısıyla kendisini alay ederek kalbini sertleştirdi. Doğru, o bile kaybolmuş hissediyordu.
Hinata ‘Savaşın olmadığı eşit bir dünya’ yaratmak için yaşıyordu. Aileleri tarafından terkedilen çocukların mutlu bir şekilde yaşayabilecekleri bir dünya. Belki de bu idealistik ve uygulanamaz bir hedefti. Ve Hinata tam bu gerçeklikle yüzleşmek üzereyken, bu idealinin cisim bulmuş hali olan kilise ile karşılaştı.
O zamandan beri, Hinata Kilisenin Kutsal Kitabı’na asla şüphe etmedi ve onu sistematik bir şekilde yaymak için çalıştı.
Dine tutunan annesinin aksine, o sadece öğretiyi koruması gereken bir pozisyondaydı.
Ve bu, Hinata’nın güveninin kaynağıydı.
Tanrıya inanmasa da, onu kullandığı sürece tanıyacaktı.
Amacına ulaşmak herşeyden daha önemliydi.
Bu şekilde, Batı Aziz Kilisesine katıldığından bu yana hiç tereddüt etmedi. Ve şimdi, ilk defa, düşünceleri ve kilisenin öğretileri arasında bir çatışma ortaya çıktı.
Bu yüzden eğitmenlerinden yardım istemeye karar verdi. Bu karardan memnun olmuş bir şekilde, Büyük Kutsal Oda’nın kapılarının önünde duruyordu. Terreddüt etmeden kapıyı açtı ve içeri girdi.
İç bölmeden geçtikten sonra hava değişimini hissetti. O şimdi imparatorluğun mutlak savunma bariyeri içindeydi. Bu alan dışardan, birilerin izinsiz olarak girmelerini engelleyecek olan bir bariyerle izole edilmişti.
Hinata güvenle ilerledi.
Dağ boyunca ilerleyen yolun ilerisinde bir konak vardı. Eğitmenleriyle orada buluşacaktı.
Hinata geldiğinde, dördünün çoktan oturmuştu. Yedi İlahi Bilge’nin dördü şuan karşısındaydı.
[Gecikme için özür dilerim. Meşgul programlarınıza rağmen benimle görüştüğünüz için gerçekten minnettarım. ] Hinata onları selamladı.
Dört kişinin sakince başıyla onayladıklarını görmek için gözlerini kaldırdı. Yüzleri maskenin arkasına gizlendiğinden ifadelerini okuyamıyordu.
[Rahatla. Bu kadar resmi bir şekilde eğilmene gerek yok. ]
[Geldiğin için teşekkürler, Hinata. Veldora karşı önlemler için mi buradasın?]
[Ne korkunç bir yüz! Bu ejder doğal bir felakettir. İnsanların karşı çıkabileceği bir şey değil ]
[Seni endişelendiren bir şey mi var?]
Onlar birbiri ardına konuştular.
Her zaman olduğu gibi hangisinin ne söylediğini seçemedi, belki de bu soruları soran tek bir kişiydi.
İşte onlar bu kadar gariplerdi.
Hatta eğitmenleri Veldora ile savaşmanın anlamsız olduğunu söylemişti. Ancak bu onların inancına aykırı değil miydi?
O bunula alakalı bir soru sorduğunda, onlar bu şekilde yanıtladı.[Ejder Veldora bir canavar olduğu kadar ve aynı zamanda bir canavar değil].
Ejder aslında bir kutsal ruh ve bu nedenle de bir enerji topudur. Dolayısıyla onlar neredeyse elle tutulamaz varlıklardı.
Ve ayrıca,
[O can sıkıcı ejder, yeni doğmuş bir iblis lordu ile birlik oldu.]
[Doğru. Bu iblis lordu Farmas’ın ordusunu katletti.]
[Tek bir varlığın böyle bir şov yapabileceği hiç aklıma gelmezdi.]
[Şeytani bir ejder ve iblis lordu birlik oldu … dikkatli ilerlemezsek insanlık düşecektir.]
Halen, direniş göstermeleri için bir sebep yoktu. Ancak bu izin verilebilecek bir şey de değildi. Sırf güçlüler diye, düşmanlarının azgınlıklarını göz ardı edemezlerdi.
Hinata başını kaldırdı ve onların gözlerine baktı.
Ve,
[Lafınızı böldüğüm için özür dilerim, ama ben kaçmayacağım. Karşımda ejder ya da iblis lordu olsun, zaferi evimize getireceğim.]
O fikrini belirtti.
İblis lordunun bir zamanlar konuşabileceği bir hemşerisi olduğu düşüncesinden dolayı kendisini affedemedi.
Belki de iblis lordu için, onları korkutamayacağımız konusunda ısrar ettiler.İnsan kalpleri zayıftır. Yargı genellikle korkudan dolayı bulutlanır.
Dahası,
Varolmaya devam etme adına, öfkeli bir varlığa izin vermek saçmaydı. Onu derhal yok etmeleri gerekiyordu.
[Kibirli olma, Hinata. Normal saldırılar o şeytani ejdere zarar veremez.]
[Hatta bir kahraman bile onu sadece mühürleyebilir!]
[Senin saldırıların ona neredeyse hiç zarar vermeyecektir.]
[Rakibi öfkelendirmek başka sorunlara neden olabilir. Hala onu yenmeye çalışmakta ısrar ediyor musun? ]
Ancak Hinata tereddüt edemezdi. Eğer onun yenilmesi gerekiyorsa, Hinata onu yenerdi.
[Ben bugün bir talepte bulunmak için geldim.]
Hinata onların sorularını yanıtladı.
Dürüst olmak gerekirse, bir canavar olarak yeniden doğan hemşerisine nasıl davranması konusunda tavsiyeler almak istiyordu, ancak Veldora ile birlik olduğundan ve Farmas’ın ordusunu katlettiğinden bu, onun tekrar düşünmesine neden oldu.
Düşündüğü gibi, insanlar ve canavarlar bir arada yaşayamazlardı. Daha fazla kayıp vermeden önce yok edilmeleri gerekiyordu.
Kalbi endişeli değildi, şuan huzurlu hissediyordu.
Ve sessizce devam etti.
[Ruhsal silahı kullanmak için izninizi almaya geldim.]
Sessizce cevaplarını bekledi.
Bilgelerin hareketleri durdu ve oda sessizliğe büründü.
Aniden, gürültülü kahkahalar odayı doldurdu.
[Fufufu, fuhahahahahaha !!!]
Hinata hareketsiz kaldı.
Yanıtlarını sessizce bekledi.
[O ciddi.]
[Çok iyi, kararın bu yönde demek.]
[Belki de onu yenebilirsin.]
[İzin veriyorum, bu neslin ‘Kahramanı’ Hinata. Biz Ruhsal Silah’ı kullanman için izin vereceğiz! ]
Ruhsal Silah.
Bu sadece kahramanlar için ayrılmış ve kilise tarafından canavar karşıtı bir silah olarak gizli olarak geliştirilen bir silahtı. Bir canavar karşıtı silah olarak o sadece ruhların sevdiği -bir kahraman tarafından kullanılabilirdi.
Hinata, kutsal ruhlar tarafından sevilecektir.
Fakat bu nihai silahı önceden aramasına ve kendine bir kahraman demesine gerek yoktu. Çünkü o yetenekleriyle düşmanlarını o kadar fazla ezmişti ki ruhsal silahlara pek ihtiyacı olmamıştı…
Ama bu sefer değil.
Hinata için, bir kahraman, orjinal eğitmeni Izawa Shizue’nun söylediği bir şeydi.
Hem ezici çoğunlukla güçlü hem de ezici incelikte olan bir varlık.
İnsanın isteklerini gerçekleştirebilecek bir varlık.
Hinata anladı.
Yüzündeki acımasız bir ifadeyle, diğer insanın umutlarını yerine getiren bir araç olamazdı.Ama bu sefer kararını verdi. Canavarların varlığına izin veremezdi.
Belki de halkın kahramanı olamaz ya da isteklerini yerine getiremezdi … ama onlara zarar verebilecek herkesi yok edecek bir kılıç haline gelebilirdi.
Bu yanlış bile olsa, nedensiz insanları katleden canavarlara varolmaya devam etmesine izin veremedi.
Böylece, Hinata kendini kahraman ilan etti.
Ve büyük bir kılıç çekti.
Eskisine göre bu daha büyüktü. O kadar ağırdı ki, yetişkin bir adam muhtemelen etrafında savuramazdı. Bunu savurmak isteyen bir insan yalnızca kendine zarar verirdi. Profesyonel bir halterci bile bu kılıcı kaldıramazdı.
Düz ve uzun kılıç hayranı birisi olarak, Hinata’nın kasları aşırı derecede gelişmiş değildi.
Hinata, rakibini hızını kullanarak yenerdi.
Bu silahın canavarlara karşı savaşmak için bu silahlar ne kadar özel olursa olsun, sadece ona uygun değildi.
Fakat tereddüt etmeden kılıca yaklaştı ve tek elle kaldırdı.
Yüzündeki kaygısız bir ifadeyle, kılıcın üzerine baktı.
Ses hızıyla kolayca hafif bir vuruş savurarak kılıcı sanki vücudunun bir parçasıymış gibi kullanıyordu.
Hareketleri kılıç dansına benziyordu.
Sorun yok.
Ancak bu onun gücünden değildi; Belki de sadece bir dev, saf güç kullanarak tek başına bunu kullanabilirdi.
Hinata basitçe “Ağırlık Manipülasyonu” ve “Atalet/Eylemsizlik Manipülasyonu” nu aynı anda kullanıyordu.
Bu yüzden bu ağır silah onun için hiçbir şeydi.
Ve eğer o ağırlığı düşmanıyla temas kurduğu anda arttırırsa, o zaman düşmanına yıkıcı bir darbe indirebilirdi. Ayrıca, ne kadar hızlı olursa olsun rakibinin ataletini geçersiz kıldığı sürece, darbelerinin yönünü değiştirebilirdi.
Esnek kılıç ustalığı ve bu yetenekleri sayesinde Hinata yenilmez gibi birşeydi.
Ekstra beceriler eklenen Eşsiz “Gaspçı” yeteneği , “Matematikçi” eşsiz yeteneği tarafından mükemmel bir şekilde yönetildi.
Bu onun gücünün sırrıydı.
Ruhsal silah ile alakası yoktu.
Kılıç, İlahi Bilgelerin Veldora’ya karşı bir silah geliştirme konusundaki yıllarca süren araştırmalarının sonucu olarak üretildi…
Ve Hinata uzun süre önce onu elde etmişti.
Bunu kullanmak için bilgelerin iznine ihtiyacı yoktu; onu kendisi önceden reddetmişti.
O kendini sadece Bilgeler ona bu kılıcı kullanması için izin verdiklerinde kullanacağı üzerine ikna etti.
Ve onlar şimdi izin verdiler.
Hinata sınırlayıcıyı serbest bıraktı ve gerçek formuna döndü.
İnce bir zar zırh haline dönüşerek vücudunu kapladı.
Onun hiç bir zırh kuşanmamasının nedeni, aslında o her zaman üzerinde olmasından dolayıydı.
Bu kutsal ekipman, Aziz Zırh “Holymail” idi.
Üst düzey ruh gücünden oluşturulmuştu ve yalnızca insan gücünü aşanlar tarafından takılabilirdi.
Böylelikle Holymail tüm vücudunu sardı ve gerçek bir kahraman haline dönüştü.
En güçlü kutsal zırhın içine girdi, elindeki en güçlü canavar silahı ile yola çıktı.