Glutton Berserker
Çevirmen: Uchuujin & Redaktör: Faen_The_1134
Bölüm 064 Siyah ve Beyaz
O zamandan bu yana bir ay geçti. Şimdiye kadar, Tenryu hiçbir zaman Gallia
sınırını geçmedi. Ancak, birkaç kez yaklaştı.
Her seferinde, [Oburluk] becerisi uyandı ve bana acı çektirdi. Tenryu
Gallia'nın merkezine geri dönene kadar umutsuzca bekledim. Yine de, Tenryu’ya
karşı çıkamayacağım. Sorun kesinlikle statülerim ile ilgili değil. Eksik başka
bir şey var. Düşünmekten başka hiçbir şey yapamadım. Ve böylece, ben
farketmeden zaman geçti.
“Müşteri, neden mutsuzsun?”
Dedi, Eris oturduğum tezgaha yaklaştı. Mavimsi saçlarını sallarken bana
gülümsedi. Öte yandan, ben şaşırmıştım ve maskemi işaret etmiştim.
“Yüzümde bu varken, ne tür bir ifadem olduğunu nasıl söylüyorsun?”
“Tahmin ettim? Bakınca anlıyabiliyorum.”
Eris yanımda otururken tatlı bir gülümseme koydu. Bu iyi mi? Hâlâ işte değil
misin? Eris daha sonra düşüncelerimi okuyormuş gibi devam etti.
“Patron iyi biri. Boşta olsam bile bana kızmaz.”
“Bunu yapmaya devam edersen dükkanın başı derde girecek.”
Etrafa bakarken beklenmedik bir durum gördüm. Eris’in [Şehvet] yeteneğinden
etkilenen insanlar bugün bir kez daha dükkânı doldurdular. Arkada ise,
gerçekten çok çalışmaktan nefret eden dükkan sahibi, yoğun bir şekilde
dolaşıyordu.
“Çalışanlar bu gidişle ölecek.”
“Ahaha. Patron bana böyle bir şey yapmama izin vermeyeceğini söyledi.”
Eris’in gözlerine bakmayı kestim. Tehlikeliydi… Neredeyse ondan
etkilenmiştim. Eris, ben gardımı indirdiğimde beni etkilemeye çalıştı.
“chi... Gözlerime düzgünce bak.”
“Hayatta olmaz yoksa etkilenirim.”
“Birazcık baksan sorun olmaz, değil mi?”
“Hayır hayırdır. Birazcık diye bir şey yok!”
Eğer birazcık bile etkilenirsem, bu son olur. [Şehvet] yeteneği çok
güçlü. Aslında, yeteneğin cazibesi istemeden olan bir şey, o bile düzgün
kontrol edemiyor.
Eris ve ben bu barda yeni tanıştık, çünkü henüz onunla yüzleşmem gerekmiyor.
Sadece, bana Roxy’ye olacaklardan bahsetti ve bu konuda sadece seyirci
olacağını biliyorum.
Elbette ona tamamen güvenmiyorum. Bu yüzden onu kontrol
etmek için bu barı ziyaret ediyorum. Şüpheli bakışımı görmezden gelen Eris bana
sırıttı.
“Böyle desende, Fate dükkanıma çok sık geliyor. Bu… beni huzursuz
hissettiriyor.”
“Beni yanlış anlama, buraya sadece seni görmek için gelmiyorum.”
Bunu söylerken yaklaşan Eris'i uzaklaştırdım. Korkusuzca güldü.
“Yoksa sen tsundere denilen tiplerden
misin?”
“…Ha!? Saçmalama. Bir şey hissetmem
gerekse bile, sana hissetmezdim!”
“Uwahhh, ne kadar berbat.”
Eris tezgâhta buruştu, performansının başarısız olması karşısında şok oldu.
Yüzünü kollarına gömerken, bana bir bakış attı ve alçak sesle söyledi.
“Keşke bana ilgin olsaydı… ve bana aşık gibi davransaydın.”
“Bu biraz korkunç, biliyorsun değil mi?”
Diyorum ki, Eris üstüme atlayacak kadar ileri gitti. Benimle dalga mı
geçiyorsun… Ben onun büyüsünün gücüyle savaşmaya çalışırken biri arkamdan
öksürdü. Arkamı döndüğümde… Babylon kalesinin lordu Roxy Heart vardı. Her zaman
olduğu gibi, beyaz zırh onurlu görünümüne çok yakışmış. Bu arada yanağını
üzerime süren bir kız vardı.
“Eğleniyor musunuz, Bay Mukuro?”
“Ehm… Bu konu hakkında.”
Beni yuhalayan Eris'i üzerimden aldım ve onu yana ittim. Öyle itilmekten
hoşlanmıyor gibiydi, bu yüzden şarabımı alıp izinsiz içti... Önce Myne ve şimdi
Eris. Neden mülkiyetimden izinsiz kapan kızlarla karşılaşmaya devam ediyorum?
Pekala, her neyse. Beni asıl endişelendiren bu değil. Roxy neden burada?
Roxy'ye doğru döndüm.
“Pekala, benden ne istiyordunuz?”
“Dürüst olmak gerekirse bir çok şey. Zaten bilmiyor musun?”
“Hayır.”
Zaten biliyor muyum? Hiçbir şey gerçekten aklıma gelmedi. Fakat, durum böyle
görünmüyordu. Boynumu bükerken ve kafatası maskesi pozisyonumu sabitlerken,
Roxy arkasından gelen askerden bir mektup aldı ve içini çekti.
“56 diğer savaşçılar ile olan şiddet olayları, 21 mülk zararı. Hepsi sadece
bir ay içinde. İnanılmaz.”
Aaaaahh, o şeyler… Her gün düzenli olarak gerçekleşen şeyler oldu. O kadar
ki aklımın ucundan bile geçmedi. Hatta buraya gelmeden önce birkaç savaşçı ile
bile işim çıktı.
“Yapıcak bir şey yok. Beni çok seviyorlar. Bana her gün saldırıyorlar.
Konuşmayı denesem bile beni dinlemiyorlar. Bunu sen bile anlarsın, değil mi?”
“Kesinlikle. Babylon'da bu tür savaşçı çok.”
“Evet, evet doğru bana şeker bulmuş karınca gibi saldırıyorlar!”
“Her ne kadar durum böyle olsada dediğim gibi, gösterdiğiniz şiddete göz
yumamam.”
Yoksa beni hapse mi atmak istiyor? Bana bir mola verin… Barda rahatlatıcı
bir içki içiyordum ve sen de beni böyle tutuklamak mı istiyorsunuz? Kafatası
maskesinin altında gülümserken, Roxy'nin kafasını salladığını gördüm.
“Diğer savaşçıların sana neden saldırdığını biliyor musun?”
“Çünkü beni sevdiklerinden dolayı?”
“Yanlış! Çünkü hiçbir partiye ait değilsin. Normal insanlar için, sana tek
tek saldırmak zor geliyor, bu yüzden doğal olarak seni yenmek için
gruplandılar. Bu yüzden, yalnız çalışmak yerine, neden bir partiye
katılmıyorsun?”
“Bu şekilde, sona erecek mi?”
Roxy'nin bana ne söylemeye çalıştığını anlayabiliyorum. Her zaman aynı anda
bana saldıran en az beş savaşçı vardı. Hiç bire bir dövüş yapmadım. Başka bir
deyişle, eğer bir partiye katılırsam onları engellemek basit olur ve bazı
şeyleri tek başıma yapmam gerekmez. Roxy başını sallarken konuşmaya devam etti.
“Bu yüzden sana bir teklifim var.”
Askerden bir mektup daha aldı ve bana verdi. Mektubu açıp okuduğumda, Hiç
beklemediğim bir şey yazılmış buldum.
“Bu…”
“Ehm, ne düşünüyorsun? Sizin kadar güçlü birini kralın ordusunun altında bir
paralı asker olarak işe alabiliriz. Bu şekilde, bu sinir bozucu savaşçılar size
dokunamaz.”
“Ha… Yani beni satın almaya çalışıyorsun?”
Bunu duyunca, Roxy boğazını
temizledi, sıkıntılı görünüyordu.
“Kendimi kızgın hissediyorum. Kendi başınıza orduda tamamen bir damga
basabilirdiniz. Bu değişim tesisi tarafından onaylandı. Becerikli bir insan
olduğuna hiç şüphe yok. Şu anda önceliğim, kral ordusunun savaş gücünü
güçlendirmek. Dahası, şahsen sizin gibi insanları tasmalamanın daha iyi
olduğunu düşünüyorum.”
Doğru evet. Bablyon gerçekten biraz fazla vahşi. Ben bile Roxy tarafından
tehlikeli biri olarak kabul edildim. Kafatası maskesinin altından acı bir
şekilde gülümsedim.
“Ben bir köpek değilim.”
“Doğru… Özür dilerim. Yanlış kelimeleri kullandım. Gördüğüm kadarıyla...acelen
var gibisin.”
Şimdi bile Roxy hâlâ beni düşünüyor. Ancak artık onun koruması altında
yaşamayacağım. Heart Ailesi konağından ayrıldığımda karar vermiştim. Ayrıca
Norden adında kutsal şövalye ile ilgili bir sorun vardı. Kralın ordusuna katıldığımı
öğrenirse, kesinlikle bir sorunla karşılaşacaktım. Üstelik, teknik olarak benim
patronum olacağı için, ona hiçbir şey yapamazdım. Sonuçta özgürce hareket
edebilmek en iyisidir.
“İlginiz için teşekkür ederim, ama hiçbir yere ait değilim.”
Roxy, cevabımı duyduktan sonra kısa bir süre hakkında bir şeyler düşündü,
ama sorunsuzca kabul etti.
“Anladım. Her nasılsa, böyle bir cevap beklemiştim. O zaman, bir süreliğine
benimle çıkmayı düşünür müsün?”
Roxy dediği gibi dışarıyı işaret etti. Çık mı demek istedi? Bu… Bunun ne
anlama geldiğini açıklamaya ihtiyacı yoktu. Etrafındaki hava değiştiğinden
dolayı biraz söyleyebilirim.
“Ya reddedersem?”
“Öyleyse, lokal cezaevinde geçmiş eylemlerinizi yansıtacaksınız. Bu senin
için iyi olmaz, değil mi? Şahsen, savaşçı Mukuro’nun cesaretini merak
ediyorum.”
Roxy bardan çıktı. Eh, eğer mümkünse bundan kaçınmak istedim ama sanırım şu
anda imkansız. Neden Roxy ile kılıç çarpıştırmak zorunda kaldım? Eris bana el
sallayarak, dedi ki;
“Olaylar bir şekilde ilginçleşti. Sadece tezahürat yapabilirim ama elinden
gelenin en iyisini yap.”
“Sarhoşsun değil mi?”
“Ben sadece bir seyirciyim,
hatırladın mı?”
O haklı. Bu yüzden Roxy ile konuştuğum sırada karışmadı. Orada sadece
sırıtıyor ve gülümsüyordu... Ne güzel bir karakter. Ve böylece, elimi Kara
Kılıcın sapına koydum.
''İşler ilginç hale geldi, Fate!''
“Sende mi?”
''Hahahah, ben de bir seyirciyim. Sonuçta ben sadece bir silahım. Şimdi hadi
git. Aksi takdirde, Roxy kötü bir ruh hali içinde olacak ve geceyi hapiste
geçireceksin.''
Dalga geçme! Roxy'yi bardan takip ettim. Basit bir müsabaka için olsaydı
biraz mantıksız olurdu. Aman her neyse. Ama yine de bunu yapmak zorundayım.
Önceki Bölüm || Seriye Git || Sonraki Bölüm