007 - Dört Yıldaki Düşünceler

Yuusha-sama no Oshishou-sama

Önceki Bölüm || Seriye Git || Sonraki Bölüm

Dört Yıl Boyuncaki Düşünceler

Tavukların bile daha sabah ötmediği zamanda Wynn gözlerini açmıştı.

Şövalye olmaya yemin ettiği beş yaşından beri , her zaman bu saatte uyanırdı.

Dar odanın içine göz atınca , yan yataktaki Locke'nin hala horluyor olduğunu gördü.

Uyandırmamak için dikkatli bir şekilde , antreman kıyafetini değiştirdi ve antreman şövalye kılıcını alarak odadan ayrıldı.

Yurdun dışarısı baharda olmalarına rağmen gün doğumundan önceki rüzgarlar soğuktu.

Isınma haraketlerini bitirdikten sonra, antreman kılıcını sallamaya başladı.

Sadece fosh , fosh diye havayı kesme sesi , sabah sesizliğinde yankılanıyordu.

Wynn için her zamanki manzaraydı.

-- -- Hayır,

Nedense düzgünce yapmıyordu.

Şimdiye kadar hayal ettiği kılıcın gücü ve hassas sapmaları meydana çıkmış gibi hissediyordu.

Elini durdurunca nefesini düzenleyip , bir kez daha gözlerini kapayarak konsantre oldu.

Kafasının içinde hatırladığı şey , şimdiye kadar en güçlü arkadaşının ( Leti ) gölgesiydi.

Onun figürünü bu gün canlı bir şekilde hatırladı.

_________

-- Dünkü giriş töreninde.

Gürültülü olan büyük tapınağın içindeki atmosfer bir anda sessizleşti.

Nefes alma sesi , b,razcık bile vücudunu oynatırsan çevredekiler duyacak kadar sesizliğin içinde, bir kız geçidin ortasından yürüyordu.

Büyük tapınağın önünde yüksek platform kurulmuştu.

Dümdüz uzamış omurgası vede duraklamayan adımları, kıza ağır başlı bir atmosver veriyordu.

Merdivenden çıkarken çalkalanan altın sarısı saçları, lekelenmiş bardaktan yansıyan gün ışıkları gibi, nazik bir şekilde parlıyordu.

O kızın figürü büyük tapınakta toplanmış öğrenciler ve öğretmenler fark etmeksizin , şövalye birliği kaptanı ve tapınak görevlileri , çağrılmış asilleri bile etkisi altına almıştı.

Oranın içinde sanki hiç bir şey olmamış gibi heycanlanmayan kız platforma tırmanınca, yavaşca kafasını çevirdi.

O an -- -- öyle bir şey olmasına imkan yok ama , kızın kendisini ışık kucaklamış gibi gördüler.

İnanılmaz bir varlık hissi.

Birkaç kişi nefes almayı bile unutmuş gibi kıza bakıyordu. Ama -- --

Aniden , kızın şimdiye kadarki ağır başlılığı , nazik bir gülümsemeye dönüştü.

Sadece durduğu zaman , onların hareket etmesine izin verilmiş gibi herkesi rahatmala sarıp , ordan burdan tuttukları nefesi bırakmaları sesi geliyordu.

“ Tanıştığıma memnun oldum . Ben yeni öğrenci temsilcisi Leticia “

Leticia'nın sözleri , yeniden sessiz büyük tapınağı konturol altına aldı.

Büyük tapınağın içinde sakin ses yankılanmaya devam etti.

“ Ben temsilci olarak seçildim ama, beraber öğreneceğimiz herkezle aynı şekilde şövalye olmayı hedeflemiyorum. Ama , ben buraya kadar çok fazla savaş deneyimledim . Kesinlikle , bu deneyimlerimin sizlerede yarayacağını düşünüyorum “

Gözlerini kapıyıp , yavaşca sağ elini göğsüne götürdü.

“ Şeytan kral yenildi , şu anda dünya büyük bir tehtidi sırtında taşıyor. Herkez şövalye olarak bu tehtitden insanları koruyan bir şövalye olmak zorunda. Beraber öğrenip , beraber eğlenip , ve sonunda benimle beraber şavaşın “

Yavaşca başını eğdi.

Sesizlik içinde olan büyük tapınakta alkışlama sesleri , bir süre sonra gökgürültüsüne dönüştü.

Leticia yavaşca vücudunu yükselti, büyük tapınaga göz attıp çiçek açılıyormuşcasına gülümsedi.

_______

Dünkü giriş töreninde platformda duran arkadaşının süeti.

Biri kafasını çevirip Wynn'e bakarsa , yeni öğrencilerin en arkasında oturduğunu görürdü.

Tamı tamına dört yıl , bu dört yılda aralarında oluşan farkı gösterdiğini düşündü.

Kafasını sallayıp bir kez nefes verdikten sonra , bir kez daha konsantre oldu.

Kılıç duruşu almış Leticia'nın gölgesini canlandırdı.

Şimdiye kadar dört yıl önceki Leticia'nın görümtüsünü çanlandırıyordu ama, şimdi büyümüş Leticia'nın kılıç duruşu aldığı figürünü tam olarak gördü.

Az önceye kadar yaşadığı kılıcındaki sapmalar , görüntü* ve kızın gerçek figürü arasındaki farkdan kaynaklanıyordu.

//kafasında canlandırma

Madem öyle , şimdiki görüntüye değiştirip kılıcını salladı.

Wynn'in her gün gerçekleştirdiği manzaraya yeniden geri döndü.

Ama yinede bu günkü manzarada değişiklikler vardı.

_________

-- -- Onun figürü ilk defa gördüğünden beri hiç değişmedi.

Binaya kendisini gizleyerek , ciddi bir şekilde sadece kılıcını sallayan kendisinden iki yaş büyük erkeğe baktı.

Leticia için , bir ara her gün gördüğü sahneydi.

Ve , kendisin de aynı şekilde geçirdiği zamanlar -- --

Şimdi bile aynı sahne tekrarlanıyordu.

Her gün , özel öğretmen iki büyük ablasıyla kendisini karşılaştırıyordu.

İyi de kötü de itaatkar ablaları , özel öğretmenin dediği gibi sorumluluklarını yerine getirip, asil evin prensesi olarak kültür ve davranışları gibi görgü kurallarını uygulayan onlara karşı , Leticia hafızası berbat , karakterleride genel olarak hatırlayamadığından her zaman azarlanırdı.

“ Bu kadarcık bir şeyi bile yapamıyorsun, ablaların senin yaşında zaten yapabiliyordu ? “

“ Ne o berbat haretler. Zerafetin “z” si bile yok “

İtaatkar ablalarını öven özel öğretmen , raporları ebeveyinlerne vermediği bir gün yoktu.

Bir sabah , aniden gözlerini açan Leticia sessizce kendi odasından çıkıp, rahatsız edici konaktan dışarı çıktı.

Hiçbir şeyi düzgün yapamayıp azarlanıp durduğu günler.

Ustanın durumu çevredekilerede etki etti.

Bir süre sonra , hizmetçilerde kendisine küçümsemeyle bakmaya başladı.

Onların bakışlarını Leticia'nın fark ettiğini bilmiyorlardı ama , insanlara duyarlı olan kız o gözlere daha fazla dayanamadı.

Buradan kaçmak istedi.

Sadece bu düşünceyle, daha rahatsız edici konağın bahçesinde yürüyordu.

Devasa konağın bahçesinde bekçiler geziniyordu ama, daha küçük olan Leticia bulunmadan bahçeden geçip kapıya kadar varmıştı.

Bekçilik yapan genç asker “Fuaa...” diye ağzını sonuna kadar açarak esniyordu.

Bu boşlukta Leticia demir parmaklıklardan sızarak , kapının diğer tarafına geçmeyi başardı.

Leticia konağın dışına ilk defa çıkıyordu.

Gideceği yere de karar vermemişti.

Sadece her zamanki ders zamanı gelmesini istemediğinden, kaçmak istemişti.

Daha başkentte sabah soğuğu geçmemişken Leticia koşuyordu.

Yetişkinlerin bile kaybolabildiği devasa başkent.

Daha altı yaşında olan Leticia için büyük maceraydı.

Anna cadde sadece düz devam etse bile.

Sabah geçerken, daha şehrin uykuda olduğu zamanda bomboş yolda dümdüz gitmeye devam etti.

İlk başda bu küçük maceradan eğlenen kız da , daha uykuda olan şehirde yürüyümce yavaş yavaş çaresiz hissetmeye başladı.

Sanki dünyada sadece kendisi yarmış gibi.

-- -- Korkuyorum.

-- -- Ama azarlanmak istemiyorum.

Kendisinin bile tam olarak anlayamadığı bir duyguyla kaplanılarak, yavaş yavaş cesaretini topladı.

O zamandı.

Gönülsüz bir şekildede olsa yürüyen Leticia'nın görüş alanına bir erkek çocuğu gi

Çubuğu tutmuş , canı pahasına sallıyordu.

Kılıç pratiğimiydi ?

Abisinin kılıç haraketleriyle karşılaştırınca toy kalıyordu ama, ona rağmen Leticia onun hareketlerine kalbini kaptırmıştı.

// çevirmenden bi fan service alın bakıyım. Gerçeği “gözlerini kaptırmıştı”

Kötü hareketlerine rağmen o canlı ve coşku doluydu.

Dişimi sıkarak çubuğu sallarken, gözlerinde güçlü iradenin işikları vardı.

Daha küçük olan kız bu atmosveri hissediyordu.

Bırazcık maceranın ortasında kalbini kaptırmış olabilirdi.

//burası yazardan

Dik bir şekilde ona bakınca, erkek çocuğu üstündeki bakışları fark edip oraya döndü.

Bir an dondu ama merakı ağır basan Leticia cesaretini toplayarak erkek çocoğuna yaklaştı.

“ Ne yapıyorsun ? “

“ Antıreman “

“ Eğlenceli mi ? “

“ Eğlenceli olup olmadığını bilmem ama güzel hissettiriyo “

“ Leti'de yapabilir mi ? “

Erkek çocuğu başıyla olaylayınca , Leticia yakına düşmüş çubuğu alıp , erkek çocuğunun yanında sallamaya başladı.

Bunu erkek çocuğu bir süre izledi ama , aniden iç çekip beraber sallamaya başladı.

Erkek çocuğu çubuğu sallarken bile ara sıra Leticia'yı gözlemliyordu.

Yüzünde karışıklılık da vardı ama , biraz endişe de içeriyordu.

Leticia içinde bayadır hissetmediği, kendisi için endişelenen birinin olmasının verdiği memnuniyetlik vardı.

“İşim olduğundan bugün buraya kadar” diyen erkek çocuğuna Leticia “ Yarında gelebilirmiyim” diye ürkekçe sorunca, erkek çocuğu gizemli bir ifade takınıp başıyla onayladı.

Mutlu olup , evde olanları unutan Leticia , dönünce ebeveyinlerinin ve özel öğretmenin ağır azarlarına mağruz kaldı ama, ona rağmen mutluydu.

-- -- Kendi yerini bulduğunu hissetti.

Ondan sonra her gün erkek çocuğunun yanına gitti.

Öğretmene sorduktan sonra, çubuk – tahta kılıçda yaptırdı.

Biraz zaman geçince, ebeveyinleri onun konaktan kaçışını dikkat etmemeye başladı.

Varis Reiruzu ve iki ablası başarılı birey oldukları için, özel öğretmen o üçünü övüp duruyordu.

Leticia için bu koşullar iyiydi.

Erkek çocuğu – Wynn Leticia'yla her zaman antreman yapardı.

Şehirde koştukları zamanda, Leticia'nın koşma hızına ayak uydurup zorlamıyordu.

Tahta kılıç kulandikları antremandada , Leticia'nın darbelerini karşılayarak , kıza zarar vermeden yavaşca öğretti.

Wynn için normal bir şeydi ama, şimdiye kadar özel öğretmenden sadece yapması gerektiği söylediğinden zorlanan Leticia için bu durumda her şeyden daha mutluydu.

Özel öğretmenden ödev olarak verilen kitaplar ve konaktaki kitapları götürünce, Wynn memnuniyetle okuyup beraber içeriklerini düşündüler.

Anlayamadıkları yeri özel öğretmen gibi ağız ucundan öğrenmeksizin beraber düşündüler.

Ve Wynn'le tanıştıktan bir yıl sonra Leticia'da kendisinin geliştiğini hissetti.

Reizuru ve ablalarının kılıç ve büyü derlerini bile yavaş yavaş anlamaya başladı.

Özel öğretmen zaten pes ettiğide olmuştu ama, davranışları bir kenara koyarsak kılıç ve büyü öğrenmişti.

Onun kabiliyeti zaten aşık atıyordu, bu yüzden onlar Leticia'nın kabiliyetini fark etmemişlerdi.

O , Kader günü -- -- Leticia “Kahraman” olarak kutsamayı aldığı o güne kadar.

________

Wynn sessiz bir şekilde kılıçını sallıyordu.

Leticia usulca göğsüne elini kaldırıp, gözlerini kapadı.

Seyehat sırasında, ne kadar zorluklarla karşılaşsada Wynn'i hatırlayınca kendine geliyordu.

Cesaretle doluyordu.

Ne zorluklarla karşılaşırsa karşılaşsın, kesinlikle o kendi iradesi kırılmadan yürümeye devam ettiğine inandı.

-- -- Bana yol gösteren sendin. Seninle karşılaştığımdan beri, ben sadece kahraman olarak değil, bu kadar insanığımı kaybetmeden gelebildim.

Wynn kılıç rakibi Leticia'yı yakalayabilirdi.

O gölge fügür dört yıl önceki Leticia'nın kendisiydi.

Az çok bilgilerini düzeltmesi gerekliydi ama, şimdiki kendi kabiliyeti için yeterli bir görüntüydü.

Ama -- --

Sakladığı aurasını bir anda bıraktı.

Antreman kılıcını çekip anında gölgeden fırladı.

“Onii – chan”

“ Ne ... ... Le, Leti !?”

Tek taraflı bir kılıç niyeti Wynn'e baskı kurarak, bir anda çevresini sardı.

-- -- Bu şimdiki benim gücüm.

Leticia şu an en çok yanında durmak istediği çocuğun yanında duruyordu

-- -- Ben seninin , kesinlikle buraya kadar ilerliyebileceğine inanıyorum.

Ve ikisinin kılıçları dört yıl sonra yeniden çarpıştı.

Önceki Bölüm || Seriye Git || Sonraki Bölüm