001 – Hiçbir Şeyi Olmayan Bir İnsan

Glutton Berserker – 001 – Hiçbir Şeyi Olmayan Bir İnsan

Çevirmen: Yuyep & Redaktör: RüyaGezer

Bölüm 001 – Hiçbir Şeyi Olmayan Bir İnsan –

Bu dünyada seviye kavramı vardır.

Bütün canlılar 1.seviyeden başlar. Deneyim kazanarak, seviyelerini yükseltmeleri mümkündür. Bu dünyada egemen olan canavarları öldürülerek deneyim elde edilebilir ancak herkes onları yenemez. Çünkü çok tehlikelidirler. Sadece güçlü saldırı yetenekleri olanlar, onları öldürebilir. Bazen, doğuştan tanrı vergisi özel yeteneklere sahip oluruz. Herkesin bir tane ya da daha fazla olup, onları kullanarak yaşarız. Birden fazla yeteneği olanlara "Tanrının Seçtikleri" denilir.

Bunları, mevta babamdan öğrendim.

Ve böylece benim aldığım yetenek Oburluk. Bu beni sürekli açmışım gibi hissettiren sıkıntılı bir yetenek. Büyüdüğüm köyde bir hiç olarak çağrıldım ve sürekli zorbalığa uğradım.

Tamamen gereksiz bir adamım – Hiçbir şeyim yok

Tek akrabam olan babam hastalıktan öldükten sonra, işe yaramaz yeteneğim yüzünden köyden kovuldum. Krallık başkenti Seyfar’a gittim. İçimdeki ses "Böyle büyük bir şehirde yapabileceğim illa bir şey olmalı" diyordu. Ancak iyi bir iş bulamadım ve tam günlük vardiyayla kale kapısı muhafızı oldum. Yağmur, kar, kış demeden kapının önünden hareket edemediğim bir işti. Üstelik ücreti de çok düşük.

Normalde, bu iş, benim gibi halktan birisi için bir iş değil. Daha çok kaleye hizmet eden kutsal şövalyeler kapıyı koruyor. Ama siktiğim 3K denilen şey yüzünden (Ağır İşler), (Kirli İşler), (Tehlikeli İşler) benim gibi bir işçiyi kendi yerlerine vekil olarak koydular.

[Oi, vekil olarak işini iyi yaptın mı?]

Bu ses, üzerinde göz kamaştırıcı zırhı olan genç kutsal şövalyeden geldi. Kendisi, krallıktaki 5 soylu aileden biri olan, benim işverenim Burix ailesinin 3 kardeşinden biri. Benimle küstahça konuşan en büyük oğul Rafal. Sağ tarafındaki ikinci oğul Hado ve soldaki ise en küçük kız kardeşleri Memir. Üçü de aynı buz rengi mavi saçlara sahip üç kardeş. Hepsi de mükemmel kutsal şövalyeler.

Kutsal şövalye nedir? Onlar, savaşçılar arasında Kutsal Öznitelikte üstün yetenekleri olan insanlardır. Krallık tarafından kabul edilenlere verilen onursal bir ünvan.

Bu dünyada, güçlü becerileri sağlamlaştırarak, statümüzü yükseltebiliriz. Bu nedenle, Kutsal niteliklere sahip olan, canavarlarla savaşarak seviyelerini yükselten Kutsal Şövalyeler, benim gibi bir insanla karşılaştırıldığında farklı bir boyuttan insanlar gibi durur.

Onları kızdırırsam, bana ne olacağını bilmiyorum. (Çn: Anlamadım burayı o yüzden google amca verdi burayı xd) (Rgn: Doğru vermiş ama :D)

[Evet, Rafal Burix-sama]

Her ne kadar rahatsız edici tipler olsalar da diz çöktüm ve onlara doğru başımı eğdim.

[Al, günlük ücretin]

Rafal ayağıma birkaç bakır para attı ve arkasındaki 2 kişi bana merhametli şekilde gülümsedi

[Şimdi, al onları. Çabuk almazsan günlük ücretin düşecek]

Söylemese bile bu para yaşamam için değerli. Paraları çabucak aldım. Ve son parayı almak üzereyken elime Rafal tarafından basıldı.

[Ay üzgünüm. Elinin orada olduğunu fark etmemiştim. Çok kirliydi o yüzden göremedim]

Elime basarken çok güldü. Tabii ki bunu bilerek yaptı

[Unutma, senin gibi çöpleri işe almayı isteriz. Yerine her zaman başkasını bulabiliriz, anlıyor musun? Senin gibi geri zekalı biri için zor mu yoksa]

[Evet, son zamanlarda kendini kaybediyor gibisin. Bizim yerimize, onurlu bir iş yapıyorsun. Genelde böyle işlere para verilmesine gerek bile yoktur, bu yüzden merhametimiz tarafından verilen paraya minnet duymalısın. Onu almak için, kendini değersiz hissetmiyor musun?]

[Büyük kardeşlerimin dediği gibi. Bir hata yaparsan, bu bize rahatsızlık verecektir. Seni terbiye etmekle kötü hissedeceğim ~]

Bu Rafal’in grubundan bana eğitim rehberliği. Yerimin neresi olduğunu, sıkıca hatırlatmaya çalışıyorlar. Bana, beni aşağılayan bir şekilde, yaşamını devam ettirmek için her şeyi yapan düşük seviyeli bir insan olduğumu söylüyorlar.

Eğer itaatkar bir şekilde kafa sallamazsam, son parçayı almama izin vermezler. Onlara karşı çıkarsam, beni bu muhafızlık işinden kovacaklardır. Dahası, bunu olası bir isyan olarak görecekler ve sonra beni öldüreceklerdir.

Kahretsin. Beş yıl geçti, ama bana bir köle gibi bakma huyları değişmedi. (Rgn: Can Çıkar Huy Çıkmaz kardeş 😊 ) Eğer bu muhafızlık işinden istifa etsem, Rafal'ın çıldıracağını ve bazı iftiralarla beni suçlayacağından eminim.

Beş yıldır içimde kabaran öfkem daha da katlandı. Onlara karşı neden itaat etmem gerektiği ve kendi zayıflığımdan dolayı bir şey yapamamamın öfkesi bu. Ve sadece böyle anlarda yeteneğim uyanıyor ve karnım açlıktan kükrüyor.

Rafal iyi yemediğimi düşünüyor. Beni şiddetli bir şekilde azarlamaya başladı:

[Ne zavallı bir adamsın. Kapı muhafızı olarak görevini iyi yapmıyor gibisin. Sana yemek veriyoruz. Burix ailesini utandırma]

Karnıma tekme attı. Bu tekmeyi ciddi olarak atmamasına rağmen, Kutsal şövalye ve benim gibi birisinin durumları arasındaki fark Cennet ve dünya gibiydi. Tekmesinin etkisiyle, iç organlarım sanki ağzımdan fırlayacak gibi olmuştu. Sürekli kusarken, nefes alamıyor ve yere çarpıyordum.

[Nedir bu, bir kurtçuk gibi. Leş gibi ve pis]

Bilincim zayıf olsa da, muhtemelen Memir olduğunu tahmin ettiğim kızın sesini duydum.

[Oi, kalk. Eğer kapı muhafızı olarak ayakta durmazsan, diğer Kutsal Şövalyeler tarafından eleştiriliriz]

Yerde yatarken Rafal kafama bastı.

[Ayağa kalk!]

Kalkabilmemin hiçbir yolu yok. Ayağını çekmediği sürece, güçlerimiz arasındaki farklılıktan dolayı ayağa kalkamıyorum. Tabii ki, Rafal da bunu biliyor. Ayağının altında mücadele etmemi seyretmekten zevk alıyor.

Ayağına daha fazla güç kattığında, başıma daha fazla ağrı saplandı. O zaman öleceğimi düşündüğüm an, onurlu bir sesle kurtarıldım.

[Rafal, kes şunu. Öldüreceksin onu. O, savunmamız gereken insanlardan birisidir, ondan dolayı yaptıkların bir Kutsal Şövalye'ye yakışmayan hareketlerdendir. ]

[Hay… Bugün, Roxy Heart'un vardiyası varmış, ha?]

Beni kurtaran kişi, Roxy Heart, bir Kutsal Şövalye. Çevresindekilerden farklı olarak garip bir ideolojisi vardı; Zayıfları korumak için güçlüleri ez. Roxy Heart’ın rüzgarda dalgalanan altın saçları, cesur doğasını gösteriyordu. (Rgn: Aslana benziyordu diyor kanımca).

Heart ailesi de bu krallıktaki beş soylu aileden birisidir. Adalete onuru kadar değer veren iyi bir aile.

Bu yüzden insanlar onlara hayranlık duyuyorlar, tabii ki ben de onun hayranıyım.

Roxy ortaya çıktıktan sonra, Rafal'ın grubu onu lanetleyerek kaçtı. O arada, Rafal, Roxy'ye baktı ve korkusuzca güldü.

Bu yüzü biliyorum. Rafal her şeyden sonra inatçıdır. Roxy'in onu aşağıladığını düşündü, bu yüzden muhtemelen intikamını almayı düşünüyor.

Roxy, bunu görmezden geldi ve yürüdü. Elimi tuttu ve beni yukarı kaldırdı. Bir mendille alnımdan akan kanı sildi

[İyi misin?]

[Evet, her zamanki gibi. Yardımınız için çok teşekkür ederim, Roxy-sama]

[Bir şey değil, biz kapı muhafızları olarak yoldaşız, bu yüzden bunu yapmam çok normaldir. Neyse, vardiya değişelim.]

Samimi bir şekilde eğilerek selam verdim ve Kraliyet Ailesi amblemli bayrağıyla işlemeli olan mızrağı, Roxy'ye verdim.

Bu mızrak, kapı muhafızı olduğumuzun kanıtı. O (Roxy), diğer Kutsal Şövalyeler’den farklıdır çünkü işini düzgün bir şekilde kendisi yapar.

Roxy, elini bıraktığımda benim için endişeli görünüyordu. (Çn: Google-sama ) (Rgn: Yetmemiş :D. Yume-dono da el attı :P)

[Eğer sana tekrar böyle bir şey yapmaya çalışırlarsa, bırak o zama-]

[Hayır, Roxy-sama için sorun oluşturmak istemiyorum. Zaten iyiyim, bu yüzden şimdi gideceğim]

Roxy bir şey söylemek istiyor gibi görünüyor, ama buradan kaçmak için acele ediyorum.

Bundan daha fazlası, Burix Ailesi'yle aralarında sorun çıkmasına neden olabilir. Onların ne tür kirli yollar izleyeceğini, karakterlerinden bile tahmin edemiyorum.

Eğer benim için sadece bunu yapsa, daha fazla umutsuzluk hissetmeyeceğim (Rgn: Böyle sıkıntıya düştüğünde gelip kurtarmasını kastediyor). Sadece, Roxy'nin tereddüt etmeden yoluna devam etmesini istiyorum. Yapacakları, krallığın insanlarına kesinlikle mutluluk getirecektir.

Kafayı dağıtmak için her gün gittiğim bara gitmeye karar verdim. Bar’a girdiğimde ay gökyüzünde yükselmişti.

Gece yarısında, koltuklarda oturan tüccarlar, fahişeler, gezginler vb. oturuyorlardı. Yüzleri alkol yüzünden kızarıktı.

Benim adıma rezerve olmuş gibi olan koltuğuma oturduğumda, bir şey söylemeden bir bardak kırmızı şarap servis edildi.

Bu dükkandaki en ucuz şarap. Lezzetli değil ve tadı çok ekşidir çünkü bu sadece sarhoş olmak içindir.

[Efendi, ekmeğin ve çorban]

[Sağ olasın]

Uzun zaman önce pişmiş yanık sert ekmekti. Çorba tatsızdı çünkü diğer yemeklerden arta kalan sebzelerin haşlanmış suyundan ibaretti. Bu benim akşam yemeğim. 5 yıldır et yemedim. Yediğim son et, küçük bir parça kurutulmuş etti.

Eh, tadını çoktan unuttum.

Beceri nedeniyle hep acıktığım için kendimi tatmin edebilecek kadar param yok. Bundan dolayı, önümdeki yemeği yavaşça yemeliyim ve birazcık bile acıkmamaya dikkat etmeliyim.

Yemeği yerken ve şarabı azar azar içerken bar sahibi benimle konuştu.

[Nasıl, kapı muhafızlığı nasıl gidiyor?]

[Çok zor]

[Öyle mi… Umarım sonun öncekine benzemez]

Ona cevap vermedim. Burix Ailesi tarafından işe alınan selefimin, aşırı çalışma nedeniyle öldüğünü duymuştum.

Takıntılı bir zorbalığa maruz kalan ve ciddi çalışma saatlerine sahip olan, selefimin durumu benimkiyle aynıydı. Yavaş yavaş zayıfladı ve aniden düşüp öldü.

Bundan sonra, bar sahibi; Burix ailesinin efendisinin, devriye sırasında ölen ve artık evin işine yaramayan selefinin vücudunu çiğnediğine şahit olmuştu. Hatta şimdi bile sahnenin hala aklına kazınmış olduğunu, o zamanı asla unutamayacağını söylüyor.

RGN: Merhabalar Gençler. Bu seriyi Mangatr de okumuş olabilirsiniz. Bundan sonra bir sıkıntı çıkmazsa buradan devam edeceğiz. Çevirmenimiz Yuyep'i boş bırakmayalım, yorumlarınızı bekliyoruz :D

Seriye Git || Sonraki Bölüm